Odkryj pełen zakres usług oferowanych przez gabinet Sensorynka!

Integracja sensoryczna
• diagnoza • objawy • terapia •

Integracja sensoryczna

Metoda integracji sensorycznej stworzona jest dla dzieci  mających trudności z organizacją zachowania oraz specyficzne problemy w uczeniu się. Jest też metodą wspomagającą dzieci z głębszą niepełnosprawnością intelektualną, niepełnosprawnościami sprzężonymi np.: MPD, Autyzm, Asparger, Zespół Downa.
Integracja sensoryczna (SI) jest procesem neurologicznym, dzięki któremu nasz mózg otrzymuje informacje ze wszystkich zmysłów : wzroku, słuchu, dotyku, smaku, węchu, a także z dwóch dodatkowych zmysłów czyli przedsionka (ruchu) i propriocepcji (czucia głębokiego) przetwarzając je w sposób prawidłowy odpowiada adekwatną reakcją, która jest wymagana od  środowiska, w którym dziecko się znajduje. 
Integracja sensoryczna kształtuje się  już w okresie płodowym dziecka. Jednakże  nie zawsze w sposób prawidłowy co zakłóca rozwój ruchowy, emocjonalny , poznawczy oraz procesy uczenia się.  Jest ona związana z nieprawidłowym przetwarzaniem bodźców sensorycznych takich systemów jak: czuciowego – dotykowego (układ ten odpowiada za wrażenia płynące z dotyku po powierzchni skóry, wrażenia z ucisku, bólu, temperatury) i propioceptywnego (to układ, który odbiera wrażania z mięśni, ścięgien i stawów, uaktywniany przy mocniejszym docisku), przedsionkowego (układ ten odpowiada za odbiór wrażeń pochodzących z każdego rodzaju ruchu, wywołanych zmianą położenia ciała w przestrzeni, a szczególnie głowy), słuchowego, wzrokowego, węchowego, smakowego.

Objawy zaburzeń integracji sensorycznej:

• trudności w uczeniu się - kłopoty z czytaniem, zapamiętywaniem, pisaniem, ortografią;
• brak chęci do nauki - niska motywacja i samoocena;
• problemy z koncentracją, dziecko łatwo się rozprasza;
• zbytni spokój, powolność wykonywanych codzienne czynności, np. odrabianie lekcji, ubieranie się itp;
• ma trudności w przepisywaniu z tablicy, często robi błędy, myli się, zamienia litery i cyfry;
• podczas siedzenia ma trudności z utrzymaniem prawidłowej, pionowej pozycji ciała, podpiera rękoma głowę, pokłada się na stole itp. Często przyjmuje pozycję głową w dół;
• ma słabą koordynację i opóźniony rozwój ruchowy: ruchy dziecka są niezgrabne, często przewraca się, szybko się męczy, przewraca napotkane sprzęty, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie
• nadmierna ruchliwość i nerwowość, nadpobudliwość psychoruchowa (ADHD, ADD);
• nadwrażliwość lub zbyt mała wrażliwość na bodźce - wzrokowe, słuchowe, dotykowe;
• problemy z samodzielnym myciem się, ubieraniem się, zwłaszcza zapinaniem guzików, sznurowaniem butów. Ogólne trudności z wykonywaniem czynności samoobsługowych;
• trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów;
• wycofywanie społeczne, dziecko źle się czuje w zatłoczonych miejscach;
• ma zaburzony rozwój schematu, percepcji ciała;
• ma trudności z naśladowaniem ruchu;
• niechętnie chodzi boso po trawie, piasku, unika brudzenia rąk;
• brak przyjemności z zabaw ruchowych, na świeżym powietrzu;
• nie lubi zajęć sportowych: rzucanie i łapanie piłki jest dla niego trudnym zadaniem, jest niezgrabne ruchowo, ma kłopoty z rzucaniem do celu;
• problemy motoryczne: cięcie nożyczkami, rysowaniem po śladzie;
• myli stronę prawą i lewą, kierunki góra-dół, myli podobne litery, np. b-p, d-p, cyfry;
• jest nadmiernie ruchliwe, nie może usiedzieć w jednym miejscu; ma trudności w utrzymaniu koncentracji na zadaniu, jest nadruchliwe, pobudzone psychoruchowo;
• ma trudności z wyciszeniem się, trudności z zasypianiem, samoregulacją;
• ma problemy z wyciszeniem się przed spaniem, odracza moment zaśnięcia, często przebudza się w nocy;
• omija naturalne przeszkody w terenie;
• zapomina polecenia, ma trudności w ich wykonaniu;
• niewłaściwie trzyma w rękach przedmioty codziennego użytku tj. nożyczki, sztućce, przybory do pisania;
• w nowym miejscu czuje się zagubione, potrzebuje sporo czasu by zdobyć orientację w otoczeniu;
• przejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością: omija huśtawki, wchodzenie i schodzenie po schodach, często trzyma się poręczy, niepewnie stawia nogi, wchodzi po schodach dostawiając nogi do siebie na każdym stopniu, nie lubi wspinać się na drabinki, zjeżdżalnie, unika huśtania się, karuzeli;
• nagłe dotknięcie, popchnięcie dziecka wywołuje duży lęk i reakcję obronną niewspółmierną do siły bodźca;
• na ubrudzenie się, niektóre faktury ubrania i pożywienia reaguje awersyjnie;
• niestabilność emocjonalna - jest nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża, drażliwe, niekonsekwentne w reakcjach;
• drobne urazy, zadrapania wywołują gwałtowną reakcję i długotrwałe narzekania, płacz;
• nabycie nowej umiejętności wymaga od dziecka wielu prób i powtórzeń, np.: jazda na rowerze, rolkach;
• podczas gimnastyki lub rytmiki wielu ćwiczeń nie jest w stanie wykonać;
• podczas swobodnych zabaw ruchowych - nie może dotrzymać kroku rówieśnikom;
• ma słabe wyczucie odległości - często staje zbyt blisko innych ludzi, przedmiotów;
• nie lubi dziecięcego baraszkowania z rodzicami lub rodzeństwem;
• nie lubi turlać się po podłodze, podskakiwać, robić fikołków, karuzeli lub przeciwnie – uwielbia to;
• bardzo często chodzi na palcach, kręci się wokół własnej osi;
• lubi wpadać na ludzi, przedmioty, czuje potrzebę mocnych wrażeń, czasami niebezpiecznych;
• ma problem z regulacją siły jakiej ma użyć do wykonywania zadania;
• dziecku często przytrafiają się przykre przygody tj. rozlanie herbaty, strącenia przedmiotów, rozsypanie cukru itp., nieumyślnie wchodzi lub wpada na meble, ściany, inne dzieci, często się potyka;
• dziecko trudno jest skłonić do współpracy z dorosłym lub współdziałania z innymi dziećmi;
• podczas gier zespołowych zdarza się, że biegnie w innym kierunku niż jego drużyna, w inną stronę niż piłka, którą ma złapać, jest zdezorientowane, ma słabe wyczucie odległości;
• nie ma dominacji jednej ręki;
• w porównaniu do innych dzieci czy wymagań sytuacji porusza się zbyt szybko lub za wolno;
• bywa uparte, negatywistyczne;
• okazuje niepokój, gdy musi oderwać nogi od podłoża, np. wejść na wysokie schody, na drabinkę, usiąść na wysokim stołku;
• nie lubi czesania włosów, mycia głowy, obcinania paznokci, mycia zębów;
• ma kłopoty ze staniem na jednej nodze, przeskakiwaniem przez niewielkie przeszkody;
• nie lubi bawić się plasteliną, gliną, malować palcami;
• odwrotnie wkłada buty, bluzki, swetry, spodnie;
• drażnią go metki, ubrania z golfem, woli nosić bluzy z długimi rękawami, obcisłe ubrania;
• mówi niewyraźnie, niechętnie, mało;
• trzeba powtarzać mu kilka razy polecenia, wydaje się, że nie słyszy, nie uważa;
• źle toleruje wykonywanie czynności pielęgnacyjnych i higienicznych, np. mycie twarzy, smarowanie kremem, czyszczenie uszu, mycie zębów, obcinanie paznokci
• ma trudności z tolerowaniem stałych dźwięków, np. szum fal, szum klimatyzacji;
• nie lubi zapachów, których inni nie zauważają;
• często skarży się na hałasy, które nie przeszkadzają innym np. dźwięk odkurzacza, suszarki, miksera itp.

Diagnoza SI

Żeby zacząć terapię integracji sensorycznej dziecka trzeba przeprowadzić dokładną diagnozę, która składa się z:

1. Wywaiad z rodzicem/opiekunem dziecka.
2. Badaniem dziecka i wypełnieniem przez rodzica/opiekuna dokumentów.
3. Diagnozę procesów integracji sensorycznej może przeprowadzić tylko certyfikowany terapeuta integracji sensorycznej, który posiada uprawnienia do diagnozowania dzieci.
4. Na jej podstawie opracowany jest indywidualny plan terapii dla dziecka, wskazówki terapeutyczne dla rodziców tzw. Dieta sensoryczna, którą realizują w domu oraz wskazówki dla osób pracujących z dzieckiem.
5. Diagnoza zajmuje zazwyczaj 1-2 spotkań w zależności od wieku i chęci współpracy dziecka z terapeutą.

Diagnoza procesów integracji sensorycznej jest pisemna. Rodzic/opiekun dziecka otrzymuje pełną diagnozę i  program do realizacji w domu wraz z zaleceniami ( dieta sensoryczna).
Trzeba pamiętać, że nie wszystkie dzieci podlegają w całości wyżej wymienionej procedurze badania. Każda diagnoza procesów integracji sensorycznej jest bardzo indywidualna. Zależy ona od wieku, rodzaju i nasileń zaburzeń, współpracą i kontaktem z dzieckiem. Narzędzia, którymi dysponuje terapeuta pozwalają mu na rozpoznanie i zdiagnozowanie dziecka oraz wprowadzenie programu terapeutycznego.

Terapia SI

Terapia Integracji Sensorycznej może być prowadzona przez certyfikowanego terapeutę Integracji Sensorycznej tylko na podstawie diagnozy. Dziecko uczestniczy w niej raz lub dwa razy w tygodniu w zależności od  potrzeb i zaburzeń jakie ma dziecko.

Terapia SI polega na właściwym dawkowaniu odpowiednich bodźców sensorycznych i jest określana jako „naukowa zabawa”. Przez tą zabawę u dziecka zachodzi integracja bodźców zmysłowych co usprawnia pracę systemu nerwowego OUN, która poprawia funkcjonowanie dziecka w otoczeniu oraz  uczenie się. Na zajęciach terapeuta stymuluje zmysły dziecka, pracuje nad motoryką małą i dużą, koordynacją wzrokowo - ruchową oraz percepcją słuchową, dostarcza również bodźców wzrokowych, słuchowych, węchowych i dotykowych, przedsionkowych i proprioceptywnych, a także pracuje nad podniesieniem napięcia tonusu mięśniowego. Terapia ma za zadanie wyhamować i ograniczyć bodźce, które powodują nadwrażliwość sensoryczną lub dostarczyć takich bodźców sensorycznych, które powodują podwrażliwość sensoryczną.

Praca z dzieckiem trwa od 1do 2 lat i odbywa się w specjalnie przystosowanej i wyposażonej do tego sali. Terapia Integracji Sensorycznej kierowana jest do dzieci z trudnościami w uczeniu się, wykorzystywana jest w pracy z dziećmi z problemami rozwojowymi, ale można ją z powodzeniem stosować w przypadku niepełnosprawności intelektualnej, ruchowej, autyzmu itd.

Program KATIS 

KATIS to innowacyjna aplikacja do wspierania wczesnego diagnozowania i terapii dzieci z zaburzeniami przetwarzania procesów sensorycznych (Integracji Sensorycznej) poniżej 4 roku życia. Jest to pierwszy tego typu narzędzie na świecie! KATIS dla terapeutów Integracji Sensorycznej do narzędzie które dostarcza wystandaryzowanych, znormalizowanych na 1``1polskiej populacji narzędzi do diagnozy dzieci od 1 do 4 roku życia.

System KATIS pozwala rodzicom wstępnie sprawdzić na podstawie kwestionariusza czy problemy ich dziecka są na tyle istotne by iść do terapeuty czy też wystarczy trochę domowych zabaw .

Terapia ręki

Terapię zawsze poprzedza diagnoza, skoncentrowana na rozpoznaniu stopnia trudności u dziecka. Nieprawidłowy rozwój motoryczny dziecka najczęściej wpływa negatywnie również na rozwój jego ręki, terapia w tym zakresie opiera się w głównej mierze na usprawnianiu małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów rąk, dłoni i palców. Ćwiczenia dobierane są przez terapeutę indywidualnie do potrzeb dziecka. Terapię ręki można prowadzić indywidualnie lub połączyć z terapią integracji sensorycznej. Terapia ręki stymuluje koncentrację uwagi i uczy cierpliwości.

Ręka odpowiada za wiele funkcji w tym motorykę małą, od niej zależy prawidłowy rozwój rysowania, pisania czy też umiejętności samoobsługi. Prawidłowy rozwój i funkcjonowanie ręki u dziecka ma bardzo duże znaczenie w jego życiu. .

Terapia ręki skierowana jest szczególnie dla dzieci:

• z trudnościami z samoobsługą – myciem rąk, zapinaniem guzików, ubieraniem się, zdejmowaniem skarpetek, wiązaniem sznurówek
• z trudnościami z koordynacją obu rąk (szczególnie przy wycinaniu nożyczkami, manipulowaniu przedmiotami, jedzeniem sztućcami)
• z widoczną niedbałością i niezgrabnością ruchową (częste upuszczanie przedmiotów, brak precyzyjnej manipulacji)
• z osłabionym mechanizmem równowagi (trudności z jazdą na rowerze, hulajnodze, staniem na jednej nodze) oraz brakiem koordynacji ruchowej
• z nieprawidłową postawą podczas pracy przy stoliku
• z obniżonym lub wzmożonym napięciem w okolicy obręczy barkowej, rąk, dłoni (nieprawidłowe trzymanie narzędzia piszącego – ściskanie za mocno albo trzymanie za lekko)
• z obniżonym poziomem graficznym pisma (litery niekształtne; kanciaste; nieprecyzyjne; różnej wielkości; wychodzące poza linie; połączenia pomiędzy literami różnej długości i różnym nachyleniu; litery pisane w dowolnym miejscu z odstępami, które są za duże lub za małe; pismo mało czytelne; tempo pisania wolne – trudności z nadążaniem za tempem innych dzieci)

Efekty terapii ręki u dzieci?

Terapia dzięki usprawnieniu koordynacji wzrokowo-ruchowej i poprawieniu precyzji ruchów ręki, pozytywnie wpływa na opanowanie procesu techniki pisania. Dzięki rozwijaniu motoryki małej podczas terapii poprawione zostają zdolności manualne, lepsza koordynacja między dłońmi,  ogromna niezależność w czynnościach codziennych. Dzieci uczą się cierpliwości, terapia ręki stymuluje też koncentrację uwagi i wzmacnia koncentrację. 

Celem terapii ręki jest:

• Poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej
• Stabilizacja napięcia mięśniowego w obrębie kończyn górnych
• Poprawa koncentracji
• Zwiększenie sprawności manipulacyjnej ręki
• Zwiększenie u dziecka samodzielności związanej z samoobsługą

Wszystkie działania proponowane w trakcie terapii muszą być odpowiednio dobrane zarówno do poziomu manualnego dziecka, jak i do poziomu jego funkcjonowania poznawczego. Zajęcia są o tyle ciekawe i skuteczne, że w głównej mierze prowadzi się je w formie zabawowej.

Terapia NeuroTaktylna (Terapia Taktylna)

Terapia NeuroTaktylna jest jedną z bazowych technik w systemie terapeutycznym. Jest to rodzaj masażu i stymulacji skóry, który pobudza oraz przygotowuje receptory skóry do prawidłowego odbioru bodźców sensoryczno – motorycznych pochodzących z otoczenia oraz do aktywizacji rozwoju funkcji mózgowych i układu nerwowego. Zwiększa świadomość ciała i reguluje zaburzenia skóry w odbiorze wrażeń dotykowych. Stosuje się ją także oddzielnie jako metodę relaksującą i wspierająca rozwój dziecka a także jako wspomaganie terapii osób dorosłych.
Terapia NeuroTaktylna składa się z dwóch aspektów.

1. Pierwszy aspekt związany jest z pracą zmysłu dotyku specjalnymi technikami, dzięki którym stymulujemy receptory znajdujące się w skórze. Stymulacja receptorów odbywa się zgodnie
   z ich funkcjami (percepcja różnych jakości bodźców – dotyk, ciśnienie, temperatura, wibracja), ze wzrostem skóry oraz strukturą mięśniową i kostną ciała.
2. Drugi aspekt terapii skierowany jest na optymalizację funkcjonowania układu nerwowego, a przede wszystkim na rozwój sieci połączeń między komórkami nerwowymi (synapsami), jak również między nietypowymi strukturami, które umożliwiają częściową lub całkowitą odnowę utraconych funkcji układu nerwowego lub mózgu. Dotyk, jak potwierdzają naukowe badania, wpływa na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu. Pośrednio terapia skierowana jest na stymulację układu hormonalnego oraz regulację procesów dojrzewania różnych struktur organizmu i jego funkcjonowanie.

Prawidłowo działający zmysł dotyku jest podstawowym warunkiem dla prawidłowego rozwoju i funkcjonowania mózgu oraz układu nerwowego, aktywności ruchowej, rozwoju sfery emocjonalnej oraz kształtowania się osobowości. Wieloletnia praktyka pokazuje, że systematyczne stosowanie techniki stymuluje receptory skóry, równoważy system nerwowy (pobudzanie i hamowanie) co wpływa na zwiększenie skuteczności innych działań terapeutycznych. Terapia powoduje, że osoba niepełnosprawna akceptuje przytulanie, leżenie na brzuchu, eliminuje niechęć do dotykania przedmiotów.

Terapia z powodzeniem jest stosowana w pracy z dziećmi mającymi różne deficyty rozwojowe, takie jak: trudności w nauce, lęki i fobie, ADHD i ADD, zaburzenia mowy, brak świadomości bólu (dziecko jest agresywne gdyż nie ma świadomości, że uderzenie boli).

Terapia NeuroTaktylna według metody dr Swietłany Masgutowej jest skutecznie wykorzystywana zarówno u dzieci, jak i dorosłych podczas pracy z:

• porażeniami    mózgowymi,
• autyzmem,
• zachowaniami    agresywnymi,
• lękami    i    fobiami,
• opóźnieniami w rozwoju umysłowym,
• nadpobudliwością    psychoruchową,
• trudnościami    w    nauce,
• zaburzeniami    mowy,
• zaburzeniami integracji sensorycznej.
  (informacja sporządzona na podstawie książki pt „Neurokinezjologiczna Terapia Taktylna TM dr Swietłany Masgutowej”, napisanej pod redakcją dr Swietłany Masgutovej)
  Początek formularza

Dla rodziców i opiekunów

1. Rodzice dziecka  są zobowiązani do poinformowania o aktualnym stanie zdrowia dziecka – aktualne choroby. Jeśli dziecko/Pacjent będzie miało jakiekolwiek oznaki, objawy choroby (katar, kaszel, podwyższona temperatura, ból głowy/gardła, osłabienie, znaczne zmęczenie itp.), terapeuta prowadzący zajęcia może zakończyć terapię w dowolnym momencie lub w ogóle nie przyjąć Pacjenta do gabinetu.
2. Płatność za zajęcia w takim wypadku ponoszą rodzice dziecka w 100%.

Szanowni Państwo,

w trosce o osoby oczekujące na wizytę w Gabinecie terapeutyczno-edukacyjnym „ Sensorynka”, informuję, że bezpłatne odwołanie wizyty może nastąpić najpóźniej w dniu poprzedzającym  planowane zajęcia telefonicznie lub wysyłając sms pod nr 506 333 743. Jeżeli wizyta zostanie odwołana w tym samym dniu, na które zostały wyznaczone zajęcia zostanie pobrana opłata 50% wartości odwołanej wizyty. W przypadku braku anulacji wizyty zostanie pobrana pełna opłata za wizytę.

Z góry dziękuję za zrozumienie.

Informacja sporządzona na podstawie książki pt „Neurokinezjologiczna Terapia Taktylna TM dr Swietłany Masgutowej”, napisanej pod redakcją dr Swietłany Masgutovej.